Manier van werken

Wat doe ik en hoe werk ik?

Alles stroomt, zowel in de natuur als in ons lichaam. Stroming is beweging en daarin kunnen blokkades optreden. Dat kan gebeuren doordat we gevoelens onderdrukken of doordat we onze gedachten vasthouden – in beide gevallen stromen die niet vrij door ons heen en worden ze dus ook niet losgelaten. Daar krijgen we meestal last van, iedereen op z’n eigen manier. De een wordt somber, de ander voelt zich gespannen omdat hij altijd “in z’n hoofd zit” – en weer een ander krijgt lichamelijke klachten. Wat ik doe, is samen met jou kijken naar wat jouw blokkade is. Wat maakt dat je het moeilijk vindt te voelen wat je voelt? Van welke pijn probeer je af te gaan? Welke overtuigingen hebben zich in jou vastgezet, waardoor je je laat leiden? En hoe uit zich dat in je lichaam?

Massage laat je voelen. Letterlijk, doordat mijn handen je uitnodigen bewust in je lichaam aanwezig te zijn, de aandacht van het denken naar het zijn te brengen. Ook de emoties kunnen geraakt worden.

In dit proces zullen we ook regelmatig werken met aandachts- en meditatieoefeningen, manieren om het contact met jezelf te herstellen. En het bewustzijn van je gevoelens, je gedachten én je lichaam te vergroten.

In de gesprekken zal ik je vragen stellen en ga jij op zoek naar antwoorden. Soms vind je die niet (meteen), maar merk je dat de weg ernaartoe, de zoektocht naar die antwoorden, je al veel oplevert. Daar gaat het misschien zelfs wel om, om het ont-wikkelen van jezelf, het afpellen van de laagjes en het aandacht geven aan jezelf.

In alles wat ik doe, werk ik vanuit een holistisch perspectief. Dat betekent voor mij, dat alles samenhangt – elk niveau waarop je iets beleeft, heeft zijn weerklank op een ander niveau. Bijvoorbeeld als je iets denkt, kun je je daar angstig door voelen en pijn in je buik krijgen, waardoor je je misschien terugtrekt. Zo heeft dus iets op mentaal niveau (een gedachte) invloed op emotioneel, fysiek en sociaal niveau.

De sleutel tot verandering ligt naar mijn idee niet in veranderen, maar in toelaten. Want juist dat willen veranderen leidt tot veel spanning. In plaats van ons te verzetten tegen dat wat er is, tegen wat we voelen en wie we zijn, kunnen we ook leren zijn met wat er is. Ook met pijnlijke gevoelens. Leren voelen én merken dat je dat aankan, is de moeite waard. Inderdaad kost het moeite, maar het geeft ook kracht en troost. Bovendien laat je op die manier de spanning van het verzet los.