Burnout-klachten
Burnout-klachten
Een burnout, of burnout-klachten, of overspannen. Hoe het ook heet, meestal ligt hier dezelfde dynamiek onder. En die is: over je grenzen gaan, uit contact gaan met jezelf en je lijf. Meer doen dan je eigenlijk kan, waardoor je op je reserves inteert. Met alle gevolgen van dien.
En die zijn heftig… Variërend van moeheid en uitputting, slaapproblemen en concentratieproblemen, fysieke klachten als hoofdpijn, spannings- en pijnklachten, problemen met je stoelgang, tot stemmingswisselingen, je tranen blijven maar stromen, je schiet snel uit je slof, je wordt ineens bang voor van alles, enzovoorts.
Het wordt wel eens een ziekte of verschijnsel van deze tijd genoemd, veroorzaakt door de prestatiedwang en jachtigheid in onze maatschappij, de zogenaamde ‘ratrace’. We hoeven niet meer zo erg ons best te doen om in leven te blijven, want meestal hebben we daartoe (hier in het westen) voldoende middelen. Toch zetten we datzelfde instinct, dat deels gericht is op jagen en overleven, in om te krijgen wat we willen. Geen hert, maar een goede baan en een huis en en en… Hierbij wordt ook onze natuurlijk stressrespons in werking gezet; we zien gevaren, beren op de weg, waarvoor we moeten vluchten. We verstijven als we denken dat er iets gebeurt dat niet in orde is.
Deze maatschappij, met zoveel mogelijkheden en zoveel prikkels en onrust, draagt zeker bij tot meer uitputting, maar er is meer aan de hand. Want niet iedereen krijgt een burnout. Het zijn vaak de mensen die het ‘te’ goed willen doen, met andere woorden: het nooit goed genoeg doen naar hun idee. Perfectionisme is afschuwelijk, het is nooit af, je vindt jezelf altijd tekortschieten. Of altijd anderen moeten helpen, omdat die belangrijker zijn dan jij. Jezelf niet genoeg waard vinden, eveneens een heel akelig gevoel.
Al deze patronen zijn gebaseerd op wat je gelooft over jezelf, wat je geleerd hebt, waar je in gekwetst bent.
Naast het kijken naar wat er op dit moment nodig is en hoe je goed voor jezelf kunt gaan zorgen, is het dus belangrijk te kijken naar het patroon wat eronder ligt, waarom jij zo van jezelf bent afgegaan. Rust en tijd zijn hierin onontbeerlijk, evenals het werkelijk ruimte geven aan de oude pijn die mogelijk nog gevoeld moet worden. En bovenal: het leren luisteren naar je lichaam en je behoeftes.